Στους Δρόμους


Μια μέρα έχω όνειρα
να βγω χωρίς ταυτότητα
και μια κραυγή πελώρια
να αφήσω εδώ αιώνια
Στους τοίχους και τις λαμαρίνες
να αφήσω την υπογραφή μου
Στους δρόμους με στάχτη
να αφήσω τα ίχνη μου
Και σαν το φοίνικα
το ουτοπικό που ονειρεύομαι
να γίνει πραγματικότητα

Ένας αναπάντεχος πυροβολισμός

Σύρθηκες ύπουλα προς το μέρος μου
ήταν αναπάντεχο
πάτησες τη σκανδάλη με λύσσα
πολλές φορές να σ'ακούσουν κι οι γείτονες
ήρθε η σειρά σου να καμαρώσεις

Πυροβόλησες την καρδιά μου
κι απ΄τις τρύπες χύνονται τα λάθη μου
Το ΄ξερα πως θα με καταστρέψεις
γιαυτό προσπάθησα να το κάνω πρώτος
Τι μάζεψες μέσα σου κι εσύ
για να φερθείς έτσι;

Ο έρωτας μόνο δυστυχίες μου φέρνει
Κι εσένα σ΄αρέσει να με βλέπεις έτσι
σου τονώνει τον εγωισμό
στο χρωστάω κιόλας.

Το μόνο μου παράπονο είναι στην ουσία που έκανα τα πάντα να προφυλαχτώ
μα πάλι στο ίδιο σημείο βρέθηκα
Εκεί από όπου ξεκίνησα κι ήξερα πως θα καταλήξω!