Αναγκασμένος να ντύνεσαι στα μπλε

Μεγαλώνεις αναγκασμένος να ντύνεσαι στα μπλε, σε ρωτάνε πάντα αν θέλεις “ να παντρευτείς” το κοριτσάκι με τα ροζ  κι επιτρέπεται να παίζεις πάντα με όλα εκτός από τις κούκλες ή τα κουζινικά, που είναι μόνο για τα κορίτσια με τα ροζ. Βέβαια δεν μπορείς να γίνεις ζωγράφος, ούτε μάγειρας, όταν μεγαλώσεις, αλλά επιτρέπεται να παίζεις πόλεμο, με όπλα, σπαθιά και άλλα παρόμοια, να εξελίσσεσαι σε έναν καυγατζή. Στο σχολείο οι καθηγητές σπάνια θα σε τιμωρήσουν επειδή έδειρες άλλα παιδάκια. Μάλλον εκείνα που ζήλευες, επειδή τους επιτρεπόταν να παίζουν με κούκλες.
Αποφεύγεις να μοιράζεσαι τα παιχνίδια σου, ζηλεύεις κι όλα όσα έχει το άλλο παιδάκι.

Όταν μεγαλώσεις και τύχει να γίνεις δολοφόνος θα μπεις φυλακή ή θα μένεις σε βίλα.

Στα 10 σίγουρα θα πρέπει να έχεις αρχίσει και το ποδόσφαιρο, για να βρείς και σημείο επαφής με τον πατέρα σου. 

Μαθαίνεις να προσεύχεσαι στον Χριστούλη, όχι επειδή αισθάνεσαι την ανάγκη αλλά επειδή πρέπει όπως λέει κάποιος μεγαλύτερος σου να προσευχηθείς για κάποιον δικό σου...

Φοβάσαι στο σκοτάδι, ο διάβολος παραμονεύει κάτω απ΄το κρεβάτι, το ίδιο κι ο γύφτος έξω στο μπαλκόνι, αν κάνεις φασαρία. 

Πηγαίνεις στην εκκλησία φιλάς το χέρι του χρυσοντυμένου Παπά, που μόλις έχει σκουπιστεί... Ανάβεις κεράκι, ντύνεσαι προσεγμένα και θεωρείς πως στην αρχαία Ελλάδα οι άνθρωποι νόμιζαν για θεούς τα καιρικά φαινόμενα. 

Ντρέπεσαι όταν μένεις γυμνός και το σεξ είναι κάτι κακό κι απαγορεύεται...ακόμα!

Το τσιγάρο ακριβό και δύσκολο, σε βοηθάει όμως να ανέβεις σκαλί στη κοινωνική κατάταξη της εφηβικής απελευθέρωσης. Παρόλα αυτά κρύβεσαι ακόμα απ΄τους γονείς μέχρι να φτάσεις 30 για να απαιτήσεις γενικά την αποδοχή τους. Θα τα καταφέρεις; Τώρα με την ανεργία είστε όλοι αναγκασμένοι να παραμείνετε μαζί.

Ευτυχώς όμως, ο πατέρας σου ζεί, μοιράζει χαρτζιλίκι γιατί περηφανεύεται που ΄χεις γκόμενα. Και εκείνη μαθημένη απ΄την μάνα της, για να σε κρατήσει θέλει τα δωράκια της.

Ποιός άλλωστε είναι ο σκοπός των γονιών όταν κάνουν παιδιά; 

Να τους φέρουν ένα ποτήρι νερό στα γεράματα.

Τα μπάσταρδα σκυλιά

Μόνο τα μπασταρδεμένα σκυλιά επιβιώνουν στους δρόμους των βρώμικων μεγαλουπόλεων
αλλά όχι όλα κι όχι για πάντα.

Επιβιώνουν τα τσομπανόσκυλα δεμένα σε βαρέλια, στους έρημους δρόμους των καθαρών χωριών;

Είναι πιο ανθεκτικά, αλλά λιγότερο ανεξάρτητα απ΄τις γάτες.

Είναι λένε οι καλύτεροι φίλοι μας
κι όμως πόσες φορές έτυχε να μας επιτεθούν αγέλες;

Μα για στάσου, και με τους ανθρώπους το ίδιο δεν συμβαίνει,
κι ας μιλάμε την ίδια γλώσσα πάλι δεν τυχαίνει να γαβγίζουμε;

Όμως ποια θα ήταν η τύχη των καθαρόαιμων
αν ζούσανε μόνα τους στην πόλη;

Πως θα ήταν η πόλη μας με καθαρόαιμους ανθρώπους;

Ποια θα ήτανε η ομορφιά, πως θα ξεχώρiζαν
χωρίς να τα συγκρίνουν με τα ημίαιμα,
και τελικά ποια θα επιζήσουν σε μια καταστροφή;

Το πανηγύρι των ξωτικών

 

Σκιές στο ημίφως χορεύουν, συμφωνούν

ποιήματα να τραγουδήσουν

Πόσα πιθάρια σπάσανε το γλέντι για να στήσουν

Κι οι Ερινύες με ζήλο προσπαθούν

τον όρκο να ξυπνήσουν

μια νύχτα μόνο χρειάστηκε να πιούν και να μεθύσουν 

Το Μπλέ Κερί

Το κερί είναι μια παρηγοριά,

μια συντροφιά

η φλώγα του μικρή κι όμως ζεσταίνει το δωμάτιο όλο.

Πόστα τέτοια κεριά έχω λιώσει!

Αν σηκώσω το βλέμμα μου, απ΄το παράθυρο θα δώ το φεγγάρι,

μα και πάλι εγώ θα ζούσα στη σκοτεινή πλευρά του.

Όταν μάθω να αγαπώ το μπλέ

ίσως μου ζητήσεις κάποια μέρα να ΄ρθω να γεράσουμε μαζί.

Αφιερωμένο στην Candy Blue του Voice Off

Ο Κινηματογράφος

Κρατάς τα μάτια σου ανοιχτά, μπροστά σε μια οθόνη

και ζείς όλα όσα βλέπεις..

ωραίο πράγμα ο κινηματογράφος!

Θυμάμαι που μου 'λεγε ο πατέρας μου

πως στην ηλικία μου ονειρευόταν να αποκτήσει έναν μικρό κινηματογράφο

σπίτι του,

τότε δεν είχαν ανακαλυφτεί αυτά,

να βλέπει όποτε θέλει...

μπροστά στην τηλεόραση πέθανε.