Μια βραδιά Ποίησης

Ρίχτηκε μια ιδέα

να απαντήσουμε στο φασισμό με μια βραδιά ποίησης

Μαζεύτηκαν πολλοί και διάφοροι

άλλοι από δάκρυ, άλλοι από αγανάκτηση άλλοι που έψαχναν παρηγοριά,

άλλοι για δημόσιες σχέσεις

κι άλλοι για την ελπίδα,

την ανάγκη της πράξης

να κάνουν κάτι να αισθανθούν πως κάτι γίνεται.

Όταν τελειώσαν τα χαμόγελα

κι όταν οι συστάσεις άνοιξαν νέα πηγαδάκια

ξεχάσαμε πως είχαμε βγάλει τα μαχαίρια και μεταξύ μας.

Ξεχάσαμε πως εκεί όλο και κάποιος βρέθηκε που αντιπαθούμε,

κάποιος που δεν θα θέλαμε να μοιραστούμε τίποτα

και κάποιος που μας πίκρανε.

Ξεχάσαμε για λίγο και προς το τέλος θυμηθήκαμε

πόσες είναι οι διαφορές μας 

πόσες αποχρώσεις του κόκκινου πάνω στο μαύρο μας χωρίζουν

Τι προσπαθούμε να βρούμε; 

Μόνο και μόνο επειδή μια χούφτα ηλίθιοι

τα βρήκαν μεταξύ τους

και χωρίς να αντιμιλάνε υπακούν

αυτοί δεν έχουν πρόβλημα

να συνεννοηθούν

τους ήταν πολύ εύκολο πάντα να τα βρίσκουν

δεν σκέφτονται μονάχοι

στήσανε δυο σύμβολα κι όποια και αν είναι η φωνή που τους καλεί στη σκιά

ακολουθούν

Εμείς όμως

που δεν έχουμε μονάχα τον φασισμό για αντίπαλο

εμείς όμως

που την αμφισβήτηση την έχουμε στο αίμα μας

πως να τα βρούμε, 

ακόμα και με τον ίδιο μας τον εαυτό;